Σάββατο 13 Νοεμβρίου 2010

ΕΝΑ  ΔΙΚΑΙΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ


     Ο  κατηγορούμενος καθόταν στο εδώλιο με φανερή νευρικότητα. Ήταν ένα ταλαιπωρημένο αδύνατο ανθρωπάκι. Δεν φαινόταν να ξεπερνάει σε ύψος το ένα και εξήντα. Κοίταζε ανήσυχα τους δικαστές που κάθονταν στην έδρα.
      --Τι έχουμε εδώ, ρώτησε ο πρόεδρος τον εισαγγελέα.
      --Υπόθεση χειροδικίας, απάντησε εκείνος.
Ο πρόεδρος διάβασε γρήγορα τα χαρτιά μπροστά του και κατέβασε το βλέμμα του στον κατηγορούμενο αγριεμένος.
      --Μπα  μπα  είσαι νταής  ε…!  Βλέπω εδώ στα χαρτιά ότι χαστούκισες τον συγχωριανό σου. Όταν βρίσκουμε κανένα πιο αδύνατο κάνουμε ότι μας αρέσει….!
     --Τον χαστούκισα κύριε πρόεδρε …αλλά δεν είμαι νταής….απάντησε φοβισμένο το ανθρωπάκι.
     --Και γιατί τον χαστούκισες ;
     --Να……  κύριε πρόεδρε……. δεν μίλησε καλά στα παιδιά μου…
     --Δηλαδή τι τους είπε…ειρωνεύτηκε ο πρόεδρος.
     --Να……τους  έλεγε……. Ρε λιμασμένα δεν σας φτάνει η πείνα σας……θέλετε να μου πάτε και στο Γυμνάσιο……
Ο πρόεδρος πήγε κάτι να πει, συγκρατήθηκε, ξανακοίταξε τα χαρτιά του και τελικά  χαμηλώνοντας τη φωνή είπε.
     --Καλά και συ  έπρεπε να τον χτυπήσεις ;
     --…………………………….
     --Για να έλθει ο παθών…. .είπε ο πρόεδρος.
     Από το βάθος της  αίθουσας  ακούστηκε σαν από βαρύτονο ένα   ’’μάλιστα  κύριε πρόεδρε’’  και ο παθών προχώρησε προς την  έδρα  του Δικαστηρίου.     
Ήταν ένας τύπος εύσωμος. καλοζωισμένος, κοντά στα δύο μέτρα ψηλός  μ’ ένα παχύ μουστάκι  να χωρίζει στα δύο  το καλοθρεμμένο πρόσωπο του. Πλησίαζε προς τον πρόεδρο και τα εκατόν τόσα  κιλά του έκαναν το πάτωμα να τρίζει.
   --Μάλιστα κύριε πρόεδρε, ξαναείπε.
   --Είσαι ο παθών, ρώτησε ο πρόεδρος
   --Μάλιστα κύριε πρόεδρε.
   Το κεφάλι του προέδρου πήγαινε δεξιά  αριστερά συνέχεια λες και παρακολουθούσε  μπαλάκι σε αγώνα τένις. Κοίταζε μια  τον κατηγορούμενο, μια το θύμα, μια τον εισαγγελέα.
   Ο εισαγγελέας κατέβασε  λίγο στη μύτη του τα  γυαλιά  του φανερά αμήχανος. Λες και ήταν το σύνθημα  το ίδιο έκανε και ο πρόεδρος . Κατέβασε τα γυαλιά στην άκρη της μύτης του με κίνδυνο να του πέσουν και κοίταξε τον μηνυτή από πάνω τους.
   --Και σε χαστούκισε αυτός  εδώ…..!  Και έδειξε τον κατηγορούμενο             
   --Μάλιστα κύριε πρόεδρε.
    --Αυτός εδώ…και έκανε μια κίνηση με τα χέρια για να δείξει πόσο μικροκαμωμένος  και κοντός ήταν ο κατηγορούμενος.
    --Μάλιστα κύριε πρόεδρε… είπε ο μηνυτής,  λες και δεν ήξερε άλλη λέξη.
    --Εσένα , ξαναρώτησε ο πρόεδρος .
    --Μάλιστα  κύριε πρόεδρε.
Και ο πρόεδρος ξερά :
    --Tο δικαστήριο αμφιβάλλει και απαλλάσσει  και για να γίνω πιο σαφής, αθώος ο κατηγορούμενος….!
     
    Όλο το ακροατήριο και εγώ που παρευρισκόμουν, δεν ξέρω γιατί, αλλά είχαμε την αίσθηση ότι ο πρόεδρος ευχαριστήθηκε την  απόφαση πιο πολύ από τον κατηγορούμενο και τα  παιδιά  του που περίμεναν καθισμένα  στο βάθος της αίθουσας.             















1 σχόλιο: