ΝΥΝ ΚΑΙ ΑΕΙ

OΛΑ ΓΙΑ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ

      Εποχή πολιτικής διαμάχης  στην Ελλάδα μεταξύ Βασιλικών και Δημοκρατικών. Οι Βασιλικοί υποστήριζαν  ότι ο θεσμός της κληρονομικής Βασιλείας  ήταν το καλύτερο πολίτευμα  για την  χώρα και ήθελαν την επιστροφή του Βασιλιά από το εξωτερικό που είχε αναγκασθεί να καταφύγει. Οι  Δημοκρατικοί δεν ήθελαν τον Βασιλιά για ανώτατο άρχοντα αλλά κάποιο που θα εκλεγόταν από το λαό και φόρτωναν στο Βασιλιά την ευθύνη για όλα τα δεινά που είχε περάσει η Ελλάδα μέχρι τότε.  Όπως έλεγαν με πάθος η μια παράταξη ήθελε  ’’Βασιλεία’’ και η άλλη ’’Δημοκρατία’’.

     Στην  Ελλάδα το κέντρο των εξελίξεων  είναι πάντα η Αθήνα . Αυτό δεν εμποδίζει το πάθος και η ένταση να φτάνει μέχρι και το τελευταίο χωριό της  χώρας όπου πολλές φορές  ο κόσμος  είναι πιο φανατισμένος από την Αθήνα.

     Το κεφαλοχώρι κοντά στο Χελμό δεν μπορούσε να είναι εξαίρεση. Ο κόσμος  διχασμένος σε δύο παρατάξεις  δεν ήθελε να βλέπει ο ένας τον άλλο. Και τα δύο καφενεία του χωριού είχαν χωρισθεί. Στο ένα πήγαιναν οι Βασιλικοί και στο άλλο οι Δημοκρατικοί.

     Ήταν Μάρτιος  του 1924 και οι πληροφορίες από την Αθήνα έλεγαν ότι εκείνη την ημέρα θα  κρίνονταν  τα πάντα. Θα  είχαμε ή Βασιλεία ή Δημοκρατία. Έτσι έλεγαν οι πληροφορίες και το νέο διαδόθηκε σαν αστραπή σε όλη τη χώρα και όλοι περίμεναν με αγωνία. Τα δύο καφενεία είχαν γεμίσει από νωρίς.  

     Το νέο έφτασε κοντά στο μεσημέρι. Είχε καταλυθεί η Βασιλεία και ανακηρύχθηκε η  Δημοκρατία σαν νόμιμο πολίτευμα της Ελλάδας.

     Οι χαρές και τα πανηγύρια από το στέκι των Δημοκρατικών  ήσαν τόσο έντονα όσο και οι βρισιές και  οι κατάρες από το στέκι των Βασιλικών.

    

      Δεν πέρασαν  ούτε πέντε λεπτά  και από το καφενείο των Δημοκρατικών βγαίνει φουριόζος ο Γιαννέτζος. Παθιασμένος  Δημοκρατικός,  ορκισμένος αντιβασιλικός, πανευτυχής με τα νέα και

τρέχει στο διπλανό ύψωμα  και φωνάζει.

     --Μαριά… εεεεέ……Μαριά…… Δημοκρατία  πέρα  ως  πέρα …..  …Ζήτω η Δημοκρατία.

      Ήθελε να πει τα καλά νέα και στην γυναίκα του τη Μαρία , Μαριά του άρεσε να τη λέει, που φούρνιζε εκείνη τη στιγμή στο σπίτι τους καμμιά διακοσαριά μέτρα πιο πέρα. Την Μαρία βέβαια δεν την πολυένοιαζε  ποιος  κυβερνάει, μόνο να δουλεύει από το πρωί ως το βράδυ ήξερε.

     --Καλά άντρα μου… του απάντησε.

Ευχαριστημένος ο Γιαννέτζος  γύριζε πάλι στο καφενείο για να συνεχίσει τους πανηγυρισμούς  όταν σκέφτηκε να πάει για την σωματική του ανάγκη πιο κάτω στα χωράφια . Βιαστικός όπως ήταν και αφού δεν τον έβλεπε κανείς αποφάσισε να το κάνει στον πίσω τοίχο της εκκλησίας. Για κακή του τύχη και ενώ ξαλάφρωνε σφυρίζοντας νάσου ένας  χωροφύλακας που έκανε το ίδιο πιο κάτω στα χωράφια.

     -- Τι  κάνεις  αυτού βρε ; …….. Δεν ξέρεις ότι απαγορεύεται στον τοίχο της εκκλησίας ;

     --Δεν προλάβαινα  κυρ  ’νωματάρχα….. άρχισε τις δικαιολογίες.

Οι δικαιολογίες δεν έπιασαν παρ’ ότι τον χωροφύλακα τον είχε προβιβάσει σε ενωματάρχη. Η φυλάκιση ήταν σίγουρη. Εκείνη την εποχή δεν χρειαζόταν δίκη για να βρεθείς στη φυλακή. Αναγκάσθηκε λοιπόν να πληρώσει πρόστιμο για να γλιτώσει το κρατητήριο. Τριακόσιες δραχμές παρακαλώ. Σοβαρό ποσό για την τότε εποχή.

     Κατακόκκινος από την οργή, αγανακτισμένος, δεν μπορούσε να χωνέψει ότι του συνέβη. Προχώρησε για το καφενείο που συνεχίζονταν οι πανηγυρισμοί των Δημοκρατικών, κοντοστέκεται μπροστά στην πόρτα  και ξαφνικά αλλάζει κατεύθυνση και ανεβαίνει στο διπλανό ύψωμα και πάλι. Κάνει τα χέρια του σαν χωνί γύρω από το στόμα και φωνάζει :

      --Μαριά ……….. Να χέσω τη Δημοκρατία……….. Δυό  δράμια κάτουρο……. Τριακόσιες  δραχμές  πρόστιμο…… Μωρέ καλή ήταν η Βασιλεία…..!

      Και ξεκίνησε για το σπίτι. Από αύριο, σκέφθηκε, θα πηγαίνω στο καφενείο των Βασιλικών.